ორი წელია, რაც შოთა ანჯაფარიძე ხატწერას ეუფლება. მისი აზრით, ხატწერა ღვთისმსახურებას ნიშნავს; როდესაც ადამიანი ხატს წერს, აუცილებელია წაიკითხოს და იცოდეს იმ წმინდანის ცხოვრება, რომელსაც ქმნის. აქედან გამომდინარე, რასაც ხატმწერი წმინდანზე ამოიკითხავს, მისი ცხოვრება, ბუნება და ხასიათი, უნდა გადმოსცეს დაფაზე.

“ამბიონს” დამწყები ხატმწერი, შოთა ანჯაფარიძე ესაუბრა:

“2 წელია, რაც უწმინდესის ლოცვა-კურთხევით ხატწერას ვეუფლები. ხატის დაწერის დროს აუცილებელია სპეციალური ლოცვები. ასევე, სასურველია იმ ხატის ტროპარის წაკითხვა, რომელი წმინდანის ხატიც იწერება. ხატის წერის დროს სასურველია, იმ წმინდანის ცხოვრება იცოდე, ვის ხატსაც წერ. რათა მისი ბუნება და ხასიათი აღწერო ხატზე.

პირველი ხატი, რომელიც დავწერე იყო, წმინდა მოწამე ანასტასია, რომელსაც ერთი თვის განმავლობაში ვწერდი. მღვდელმონაზონ ისააკის კურთხევით, დავწერე ეს ხატი.

ხატწერა, ჩემთვის ღვთის მსახურებას ნიშნავს. მასში, ღვთის სიყვარული გამოიხატება. როდესაც ხატმწერი რომელიმე ტაძარს ხატავს, ამ დროს ის სახარებიდან, ერთ–ერთ სცენას განახორციელებს.

ჩემს მიერ დაწერილი ხელთუქმნელის ხატი, მღვდელმსახურ მამა გაბრიელს გადავეცი, რომელიც ქ. ზუგდიდის რაიონ სოფელ კახათში, წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესიაში მოღვაწეობს”.

თეა სულაბერიძე