როგორ ვერჩით ერთდროულად საკუთარ სულს და ხორცს

თამბაქოს მოხმარება მსოფლიოში ყოველწლიურად 3 მილიონ ადამიანს კლავს და ეს რიცხვი ყოველდღიურად იზრდება. სიგარეტის მოწევას სიკვდილის გამოწვევა სხვადასხვა გზით შეუძლია. თამბაქოს კვამლი შეიცავს ათასობით ქიმიურ ნივთიერებას, რომელთაგან მრავალი ტოქსიკურია,ზოგიერთი კი აზიანებს სისხლძარაღვებს.

თამბაქოს კვამლი ოთხი ათასამდე ნივთიერებას შეიცავს. მათგან, აბსოლუტური უმრავლესობა ჯანმრთელობისთვის მავნეა. უნდა ვიცოდეთ, რომ თამბაქოს კვამლში შემავალი ნიკოტინური ალკალოიდები თამბაქოზე მიჯაჭვულობის (დამოკიდებულების) გარდა, ავლენს ტოქსიურ ზეგავლენას. დანარჩენი ნივთიერებები გაერთიანებულნი არიან ერთიან ტერმინში “კუპრი”.

ის ყოველთვის საშიშია და არა მხოლოდ ჭარბი ან არასწორი მოხმარებისას. მასზე ადვილად ყალიბდება დამოკიდებულება. მისი მოხმარება ვნებს არა მარტო იმ ადამიანებს, რომლებიც იმყოფებიან თამბაქოს კვამლის ზემოქმედების ქვეშ. თამბაქოს მოხმარება უმძიმესი ცოდვაა.

ამ თემაზე სასაუბროდ ლომისის წმინდა გიორგის წინამძღვარს დეკანოზ მიქაელს მივმართეთ:

– რამდენად მძიმე ცოდვაა თამბაქოს მოხმარება და საიდან მოდის მისი მოხმარების ტრადიცია?

– ეს არის ეშმაკის თაყვანისცემა და თავისი წარმოშობით დემონური შინაარსის მატარებელია. ამერიკელი ინდიელებისთვის თამბაქო ისეთივე ნივთიერება იყო, რაც ეკლესიისათვის საკმეველი. მათ ჰქონდათ ე.წ. “მშვიდობის ყალიონი”, რომელსაც თამბაქოთი ტენიდნენ, ზედ ადებდნენ ნაკვერჩხალს და ოთახის სამ კუთხეში მოატარებდნენ. ამ რიტუალში დემონური მუხტი იყო ჩადებული და ემსახურებოდა მათი ღმერთის თაყვანისცემას.

ადამიანი, რომელიც თამბაქოს ეწევა და არ იცის რამდენად მძიმე ცოდვას სჩადის, ქვეცნობიერად მაინც ეშმაკს სცემს თაყვანს. სულიწმინდისათვის ადამიანი ცოცხალი ტაძარია, როცა ის თამბაქოს მოწევას იწყებს, იგი სულიწმინდას განდევნის და მასში შემოდის ეშმაკი.

– შესაძლებელია თუ არა აკრძალვით ადამიანმა მიატოვოს თამბაქოს მოხმარება?

– მე ყველანაირი აკრძალვის წინააღმდეგი ვარ. აკრძალვა – ეს არის ადამიანზე ძალდატანება, იძულებით ზემოქმედება. თითოეულ ინდივიდს უნდა ავუხსნათ, რომ ეს არის საზიანო და თავად ირჩევს იმ გზას, რომელიც მას უნდა. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ღმერთმა ადამიანი თავისუფალი ნებით შექმნა. როცა ადამიანს რაღაცას უკრძალავ, მას პირიქით, ლტოლვა უჩნდება. ქრისტე არავის არაფერს აიძულებდა.

– არის თუ არა მწეველი მშობელი დამნაშავე იმაში, რომ მათი შვილი იწყებს თამბაქოს მოწევას?

– თამბაქო იგივე ნარკოტიკია, ოღონდ სახელმწიფოს მიერ ლეგალიზებული. მშობელი პირველი მაგალითია შვილისთვის. დღეს სამწუხაროდ, დედაა გოგონებისთვის მაგალითი, რომელიც თამბაქოს მოიხმარს. ადამიანს ყველაფრის მიტოვება შეუძლია, სასმელის, აზარტული თამაშების, მაგრამ თამბაქოს მიტოვება ყველაზე რთულია.

– რამდენად უწყობს ხელს სიგარეტის პროპაგანდა ამ სენის გაღრმავებას?

– რა თქმა უნდა, ლამაზად გაფორმებული ბანერები, სატელევიზიო რეკლამები ბავშვის ყურადღებას იქცევს. იმისთვის, რომ ბავშვის ფსიქიკა სწორად ჩამოყალიბდეს და არ გაუჩნდეს მას თამბაქოს მოწევის სურვილი, აუცილებელია მუდმივი კონტაქტი ეკლესიასთან, საუბრები იმაზე, თუ როგორ ვიცხოვროთ სწორად. ამაში ყველა უნდა იყოს ჩართული, მათ შორის მედია. სახელმწიფოს აქვს იმის საშუალება,რომ შექმნას პატარა ფილმები იმის შესახებ, თუ როგორი დამანგრეველი ძალა აქვს თამბაქოს.

საინტერესოა, რატომ უჩნდებათ ადამიანებს თამბაქოს გასინჯვის სურვილი, მიუთითებს თუ არა ეს მათ სუსტ ნებისყოფაზე? ფსიქოლოგი დავით ციცქიშვილი “ამბიონს” ამ კითხვებზე პასუხობს.

დავით ციცქიშვილი (ფსიქოლოგი): “თამბაქო მოზარდებში თავის დამკვიდრების ერთ-ერთი ატრიბუტია. საინტერესოა ისიც, რომ როდესაც პირველად სინჯავენ სიგარეტს, უსიამოვნო შეგრძნება ეუფლებათ, იგივე ხდება ნარკოტიკის შემთხვევაშიც, თითქოს, უფალი აფრთხილებს, მაგრამ ისევ უბრუნდებიან მათ და მერე უკვე სიამოვნებას იღებენ, წლების შემდეგ კი იწყება საშინელება, რაც ყველას კარგად მოეხსენება.

სიგარეტს ფსიქოლოგიური განმტვირთველის მოვალეობაც ეკისრება, ანუ ადამიანი თითქოს, გაურბის რეალობას და სიგარეტს ეძალება. მეორე მომენტი არის ის, რომ სიგარეტი არის სიამოვნების წყარო. ხაზგასასმელია, რომ სიგარეტი არის მავნე ჩვევა და წლების შემდეგ ანგრევს ადამიანის ორგანიზმს.

გარკვეული თვალსაზრისით, თამბაქოს მოხმარება მიუთითებს სუსტ ნებისყოფაზე, თუმცა, ამის მტკიცება არ შეიძლება. სტალინი, რომელიც ინტენსიურად ეწეოდა, შეუძლებელია სუსტი ნებისყოფის ადამიანად გამოვაცხადოთ.

ადამიანმა შინაგანად უნდა მიიღოს გადაწყვეტილება, რომ თამბაქოს მოწევას თავი დაანებოს. ეს ძალიან ფრთხილი და ხანგრძლივი პროცესია და მოძღვარმა არ უნდა იჩქაროს. მან უნდა შეარჩიოს შესაფერისი დრო და მაშინ უნდა გაამკაცროს პოზიცია.

ლელაკო ყირიმლიშვილი