ხმა 6.

გალობა ა:
ვითარცა ხმელსა ზედა უფსკრულსა ზღვისასა მავალი ისრაილ, მდევრისა მის ფარაოჲსა დაფლისა მხილველი, ღმრთისა მიმართ ძლევისა გალობისა მხმობელი ვღაღადებთ:

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

აწ შეგივრდები მე ცოდვილი და კრული შენდა მეუფეო და ღმერთო ჩემო; ვერ მკადრებელი აღხილვად ცად მიმართ, არამედ გევედრები მეტყველი: მომეც მე გონებაჲ, უფალო, რათა ვსტიროდე საქმეთა ჩემთა მწარედ.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ვაჲ, მე ცოდვილსა ამას! რამეთუ დაბრმობილ უფროჲს ყოველთა კაცთასა ვარ და არა არს სინანული ჩემ თანა; მომეც მე, უფალო, ცრემლნი, რათა ვსტიროდე საქმეთა ჩემთა მწარედ.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ჰოჲ, უგუნურო, დაბრმობილო კაცო, უდებებასა შინა, ჟამთა წარმწყმედელო; ჰსცან ცხორებაჲ შენი, და მოიქეც უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა, და სტიროდე საქმეთა შენთა მწარედ.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

დედაო ღმრთისაო, ყოვლადუბიწოო, მომხედენ მე ცოდვილსა ამას და მახეთაგან ეშმაკისათა მიხსენ მე, და გზასა სინანულისასა დამადგინე, რათა ვსტიროდე საქმეთა ჩემთა მწარედ.

გალობა გ:

არავინ არს წმიდა, შენებრ, უფალო, ღმერთო ჩემო, აღამაღლე რქაჲ მართალთა შენთაჲ, სახიერ და დაგუამტკიცენ ჩვენ კლდესა ზედა აღსაარებისა შენისასა.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ოდეს დაიდგნიან საყდარნი საშინელსა სამსჯავროს, მაშინ ყოველთა კაცთა საქმენი განშიშულენ; მუნ იყს ვაება ცოდვილთა, სატანჯუელს წარგზავნილთა; ამისა მცნობელო, სულო ჩემო, შეინანე ბოროტთაგან საქმეთა შენთა.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

მართალთა განიხარონ, ხოლო ცოდვილნი სტიროდნენ, მაშინ ვერვინ შეუძლოს შეწევნად ჩუენდა, არამედ საქმეთა ჩუენთა განგუსაჯონ ჩუენ; უფროჲსადრე, პირველ აღსასრულისა შეინანე ბოროტთაგან საქმეთა შენთა.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვაი მე დიდად ცოდვილსა ამას, რამეთუ საქმეთაგან და ზრახვათა შეგინებულ-ვარ, არცა ცუარი ცრემლთაჲ მაქუს გულფიცხელობისათვის ჩემისა; აწ აღდეგ მიწისაგან სულო ჩემო, და შეინანე ბოროტთაგან საქმეთა შენთა.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აწ გვიხმობს, დედოფალო, ძე შენი, და გუსწავლის ჩუენ კეთილსა ზედა, ხოლო მე ცოდვილი კეთილისაგან მარადის ვილტვი; არამედ შენ, მოწყალეო, შემიწყალე მე, რათა შევინანო ბოროტთაგან საქმეთა ჩემთა.

კათიზმა, ხმა ვ:

ვზრახავ დღესა მას საშინელსა და ვტირ საქმეთა ჩემთა ბოროტთა: რაჲ მივაგო უკუდავსა მეუფეს, ანუ ვითარითა კადნიერებით აღვიხილნე მსაჯულისა მიმართ მეძავმან ამან? სახიერო მამაო, ძე მხოლოდშობილო და სულო წმიდაო, შემიწყალე მე.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ღვთისმშობელისა

შეკრულ-ვარ აწ მრავალთაგან ცოდვათა მიერ ტყვე-ქმნილი და აღვილი ფიცხელთა ვნებათა და ჭირთაგან, შენდამი მოვილტვი, ჩემისა ცხოვრებისადმი და ვღაღადებ: შემეწიე მე, ქალწულო, ღმრთისა დედაო.

გალობა დ:
ქრისტე არს ძალი ჩემი, ღმერთი და უფალი, პატიოსანი ეკლესია ღვთივსათნოდ გალობს, მხმობელი წმიდისა მიერ ზრახვისა, უფლისა მიმართ მედღესასწაულო.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ფართო არს გზა ესე და სათნო სიამეთა საქმნელად, არამედ მწარე იქმნას იგი უკანასკნელსა მას დღესა, ოდეს სული ხორცთაგან განვიდეს; განეკრძალე მათგან, ჰოჲ კაცო, სასუფეველისა ღმრთისა გამო.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

რაჲსათვის გლახაკს სჩაგრავ, მუშაკს სასყიდელს უჭერ, ძმა შენი არა გიყუარს, სიძვას და ამპარტავნებას მიელტვი? დაუტევე ესე, სულო ჩემო, და შეინანე ღმრთისა სასუფეველისა გამო.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ჰოჲ, უგუნურო კაცი, ვიდრემდის ზრუნვიდე, ვითარცა ფუტკარი, და იხვეჭდე სიმდიდრესა თვისსა? რომელი იგი მსწრაფლ წარწყმდების, ვითარცა მტუერი და ნაცარი, არამედ უფროის ეძიებდე სასუფეველსა ღმრთისასა.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

დედოფალო ღმრთის-მშობელო შემიწყალე მე ცოდვილი და განმამტკიცე კეთილმსახურებასა შინა, და დამიცევ მე, რათა არა წარმიტაცოს განუმზადებელი უეცარმან სიკუდილმან, და მიმიყუანე მე, ქალწულო სასუფეველსა ღმრთისასა.

გალობა ე:

ღმრთეებრივითა ნათლითა შენითა, ნეტარო, სულნი, რომელთა აღიმსთუეს შენდამი, სიყვარულით განაბრწინვე, რათა გიცნან შენ, სიტყუაჲ ღმრთისა, მხოლო ჭეშმარიტი ღმერთი, ბნელისაგან ცოდუათასა მხმობელი გევედრები.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

მოიხსენე დაბრმობილო კაცო, თუ ვითარ სიცრუეთა, ცილისწამებათა, ტაცებათა, უძლურებათა, მძვინვარეთა მხეცთა ცოდვათა გამო დამონებულ ხარ; სულო ჩემო ცოდვილო ესე გსურისა?

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ძრწიან ასონი ჩემნი, რამეთუ ყოველთა მათთაგან ბრალეულ ვიქმენ: თუალთაგან ხედვით, ყურთაგან სმენით, ენითა ბოროტმეტყუელებით, ყოვლითურთ თავი თვისი მივეც გეჰენიასა; სულო ჩემო ცოდვილო, ესე ირჩიეა?

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მეძავი და ავაზაკი მონანული შეიწყნარე რაჲ, მაცხოვარ, ხოლო მე ერთითა უდებებისა ცოდვითა დამძიმებულ და ბოროტთა საქმეთა დამონებულ ვარ; სულო ჩემო ცოდვილო, ესე ინდომეა?

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საკვირველო და მსწრაფლ-შემწეო ყოველთა კაცთაო, დედაო ღმრთისაო, შემეწიენ მე უღირსსა, სულსა ჩემსა ცოდვილსა ესე ჰსურის.

გალობა ვ:

სოფლისა ზღუაჲ აღძრულ-არს ღელვითა ცოდვისათა და საშინელად დამნთქამს მე ამისა მხილველი მყუდროსა ნავთსაყუდელსა შენსა მოვივლტი, და ესრეთ გიღაღადებ შენ: აღმოიყვანე განხრწნისაგან ცხოვრებაჲ ჩემი, მრავალმოწყალე.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ცხოვრებისა ქუეყანასა ზედა სიძვით განმვლელი და სულისა ბნელად მომცემელი, აწ გევედრები შენ, მოწყალეო მეუფეო: განმათავისუფლენ მე მონობისაგან ამის მტერისა, და მომეც მე გონებაჲ ქმნად ნებისა შენისა.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ვინა იქმნს ესევითარსა, ვითარცა მე? ვითარცა ღორი წევს მწვირესა, ეგრეთვე მე ვმსახურებ ცოდუასა. არამედ შენ, უფალო, აღმომიყუანე ბილწებათა ამათგან და მომეც მე გული ქმნად მცნებათა შენთა.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

აღიხილე, ჰოჲ, კაცო, დაბრმობილო, ღმრთისა მიმართ და მოიხსენე ცოდვანი შენნი, შეუვრდი შემოქმედსა, ცრემლოდე და ოხვრიდე; ხოლო მან, ვითარცა მოწყალემან მოგანიჭოს შენ გონებაჲ ცნობად ნებისა თვისისა.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ღმრთისმშობელო ქალწულო, ხილულისა და უხილავისა ბოროტისაგან მიხსენ მე, ყოვლად-წმიდაო, შეიწირე ლოცვანი ჩემნი და მიართვ ძესა შენსა, რათა მომმადლოს გონებაჲ ქმნად ნებისა თვისისა.

კონდაკი:

სულო ჩემო, რაჲსათვის ცოდუათაგან გამდიდრდები, რაისათვის ნებასა ეშმაკისასა იქმ, ვისი გაქუს სასოებაჲ? დადეგ ამა საქმეთაგან და მოექეც ღმრთისა მიმართ გლოვით, მხმობელი: მოწყალეო უფალო, შემიწყალე მე ცოდვილი.

იკოსი:

ჰსცან, სულო ჩემო, მწარე იგი ჟამი სიკუდილისა და საშინელი იგი სამსჯავროჲ შემოქმედისა შენისა და ღმრთისა: ოდეს ანგელოსთა მრისხანეთა აღგიყუანენ შენ, სულო და შთაგაგდნენ ცეცხლსა მას საუკუნესა. ამისთვის უკუე პირველ სიკვდილისა შეინანე, მღაღადებელმან: უფალო, შემიწყალე მე ცოდვილი.

გალობა ზ:

ცუარისა მომცემელად იქმნა რაჲ სახმილი იგი ცეცხლისაჲ ანგელოსმან ღირსთა მათ ყრმათათვის და ქალდეველნი შესწუნა ბრძანებამან ღმრთისამან. მძლავრსა ასწავეს გალობა და ხმობდნენ: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო, მამათა ჩუენთაო.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ნუ ესავ, სულო ჩემო ხრწნადსა სიმდიდრეს და უღვთოდ მოგროვილსა საუნჯეს, რამეთუ არა უწყი თუ ვის დარჩეს ესე ყოველი, არამედ ღაღად-ჰყავ: მიწყალე მე, ქრისტე ღმერთო, უღირსსა ამას.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ნუ ესავ, სულო ჩემო, ხორციელსა სიმრთელეს და მსწრაფლწარმავალსა შუენიერებასა რამეთუ ჰხედავ, ვითარმედ ძლიერნიცა და ჭაბუკნიც კუდებიან, არამედ ღაღად-ჰყავ: მიწყალე მე, ქრისტე ღმერთო, უღირსსა ამას.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოიხსენე, სულო ჩემო, ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ და სასუფეველი ცათაჲ განმზადებული წმიდათათვის და ბნელი უკუნი და რისხვაჲ ღმრთისა ბოროტთა ზედა, და ღაღად-ჰყავ: მიწყალე მე, ქრისტე ღმერთო, უღირსსა ამას.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შეუვრდი, სულო ჩემო, დედასა ღმრთისასა და მას ევედრე, რამეთუ მსწრაფლ-შემწე არს მონანულთა და მოწყალე ჰყოფს ძესა თვისსა ქრისტე ღმერთსა და შემიწყალებს მე უღირსსა ამას.

გალობა ჱ:

ცეცხლისაგან ღირსთა ცუარი აღმოუდინე რაჲ და მართლისა მსხვერპლი წყლითა აღაგზნე რაჲ; ყოველი ძალგიძს, რაოდენი გნებავს ქრისტე, შენ გადიდებთ და აღგამაღლებთ უკუნისამდე.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

ვითარ არა ვსტიროდე, ოდეს მოვიხსენო სიკუდილი და ვიხილო საფლავსა შინა მდებარე ძმაჲ ჩემი უპატიოდ და უსახურად? რასა უკუე ვზრუნავ, ანუ რასა ვსასოებ? არამედ მომეც მე, უფალო, პირველ სიკუდილისა სინანული (2-გზის).

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მრწამს, ოდეს მოხვიდე განკითხვად ცხოველთა და მკუდართა, და ყოველნი წესისაებრ დადგებიან მოხუცებულნი და ჭაბუკნი, მეფენი და მთავარნი, ქალწულნი და წმიდანი. სად ვიპოვოა მე? ამისთვის ღაღად-ვყოფ: მომეც მე, უფალო, პირველ სიკუდილისა სინანული.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლად-წმიდაო ღმრთისმშობელო, შეიწირე უღირსი ესე ლოცვაჲ ჩემი და დამიცევ მე უეცარისა სიკუდილისაგან და მომმალდე მე პირველ სიკუდილისა სინანული.

გალობა თ:

ღმრთისა ხილვა შეუძლებელ არს კაცთაგან, რომელსა ანგელოსთა წესნი ვერ მიჰხედუენ. არამედ შენს მიერ, ყოვლადწმიდაო, გამოუჩნდა კაცთა სიტყუაჲ ხორციელ-ქმნილი, რომელსა ვაკურთხევთ უხორცოთა თანა და შენ გადიდებთ:

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

აწ თქუენდა მოვილტვი, ანგელოსნო, მთავარანგელოსნო და ყოველნო ზეციერნო ძალნო, ღმრთისა საყდრისა წინაშე მდგომარენო. ევედრენით შემოქმედსა თქუენსა დასხნას სული ჩემი საუკუნო სატანჯველისაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე.

აწ ვსტირი მე წინაშე თქვენსა პატრიარქნო, მეფენო და წინასწარმეტყველნო, მოციქულნო და მნათობნო და ყოველნო რჩეულნო ქრისტესნო: შემეწიეთ მე საშინელსა მას სამსჯავროს, რათა იხსნას ღმერთმან სული ჩემი მტრისა ძალთაგან.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

აწ თქუენდამი განვიპყრობ ხელთა წმიდანო მოწამენო, მეუდაბნოენო, ქალწულნო, მართალნო და ყოველნო წმიდანო მლოცველნო ყოვლისა სოფლისათვის წინაშე ღმრთისა, მას ევედრეთ, რათა შემიწყალოს მე ჟამსა სიკუდილისა ჩემისასა.

აწდა მარადის და უკუნისამდე, ამინ.

დედაო ღმრთისაო, შემეწიე მე, შენზედა დიდად მოსავსა, მოწყალე ჰყავ ძეჲ შენი, რათა დამადგინოს მე უღირსი მარჯუენით თვისა, ოდეს დასჯდეს განსჯად ცხოველთა და მკუდართა, ამინ.

ლოცვა:

მეუფეო ქრისტე ღმერთო, რომელმან ვნებათა შენთა მიერ ვნებანი ჩემნი განჰკურნენ და წყლულებათა შენთა მიერ წყლულებათა ჩემთა უწამლენ, მომანიჭე მე, მრავალმცოდველსა მონასა შენსა, ცრემლნი შეწყალებისანი; განაზავე ხორცნი ჩემნი კეთილსურნელებისაგან ცხოველსმყოფელისა ხორცისა შენისა, და დაატკბე სული ჩემი პატიოსნითა სისხლითა შენითა ნაღველთაგან, რომელი მასვა მე წინააღმდგომმან; აღამაღლე გონებაჲ ჩემი შენდამი, მიწად მიქცეული და აღმომიყვანე დამღუპველისა უფსკრულისაგან, რამეთუ არა მაქუს სინანული, არა მაქუს შეწყალება, არა მაქუს ცრემლნი ნუგეშინისცემისანი, აღმყუანებელნი შვილთა თავიანთ სამკვიდრებელში. გონებით დაბნელებულსა სოფლისა ამის ვნებათაგან, არ ძალმიძს აღხილვად შენდა სნეულს, არ ძალმიძს გავთბე სიყუარულის ცრემლებით. არამედ, მეუფეო უფალო იესუ ქრისტე, საუნჯეო კეთილთაო, მომანიჭე მე სინანული სრული და გული შრომისმოყუარე და გამომეძიებელი, მომანიჭე მე მადლი შენი და განაახლე ჩემს შორის აჩრდილი ხატისა შენისა. გტოვებ რა შენ, ნუ დამტოვებ მე; გამოვედ მოძიებად ჩემდა, აღმიყვანე საძოვარსა შენსა და მიმათვალე მე ცხოვართა თანა რჩეულისა შენისა სამწყსოისა, აღმზარდე მე მათ თანა კეთილთაგან საღმრთოთა შენთა საიდუმლოთა, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისა და ყოველთა წმიდათა შენთათა, ამინ.

სტატიაზე ვრცელდება "ამბიონის" საავტორო უფლებები