,,40 დღე სიცოცხლისათვის’’

ავი აზრები ჭიანჭველებივით გამრავლდნენ. გული ყელში ებჯინება. ძარღვებში სისხლი ეყინება. ხელები ექავება. ხან აციებს, ხან აცხელებს. არაფრისმთქმელი მზერა. აზრი სურვილად გადაექცა…

მალე წუთისოფელს გამოათხოვებს. თითქოს თვალებში შეჰყურებს. გული ეწვის, სული უკვნესის. გრძნობს მის გავარვარებულ სუნთქვას. წუთები დათვლილია… გულს უფატრავს. ხელები სისხლში აქვს გასვრილი…

ჩურჩულით ამოისუნთქა. წელში გაიმართა. თითქოს ხელ-ფეხი გაეხსნა.

ბურუსი ჩამოწვა, ჰაერი დამძიმდა. წამწამსაც აღარ ახამხამებს. ადამიანის ფერი აღარ აქვს. ხიდი ჩაინგრა. სისხლის ცრემლები სცვივა. დედა განკითხვის დღეს ელის…

ასე კლავენ მშობლები ღვთისაგან გამოგზავნილ საკუთარ შვილებს. ,,არასასურველი’’ და ,,არადაგეგმილი’’ შვილი მშობლისთვის ხშირად ზედმეტი ტვირთია და დაკავშირებულია პასუხისმგებლობასთან, სიძნელეებთან, თავისუფლების დაკარგვასა და ბევრ სიამოვნებაზე უარის თქმასთან.

შვილი მათთვის მხოლოდ განსაცდელია და არა – ღვთის წყალობა. დედის საშოში მყოფი ბავშვის აბორტის გზით მოშორებით კი ადამიანები კარგავენ ღვთის მადლს, განეშორებიან უფალს.

აბორტი ამსხვრევს ოჯახებს, რადგან ეს არის ღვთის ხატების ხელყოფა და დედა-შვილობის უძლიერესი კავშირის რღვევა. აზიანებს დედის უნარს, დაამყაროს ჯანსაღი ურთიერთობა თავის ცოცხალ შვილებთან. დოქტორ ჯეიმს ფოგელი, რომელიც გახლავთ ფსიქიატრი, გინეკოლოგი და აბორტის სპეციალისტი, ადასტურებს აბორტის გავლენას დედის ფსიქიკაზე: ,,აქ არაა საუბარი იმაზე, გვაქვს თუ არა სიცოცხლის ხელყოფასთან საქმე. შეუძლებელია იმის უარყოფა, რომ საქმე გვაქვს ქმნილებასთან… (აბორტი) სულაც არ წარმოადგენს უვნებელ, რიგით მოვლენას, როგორც ამას ბევრი ამტკიცებს. ქალი ამას თავისი ფსიქიკის ხარჯზე აკეთებს. ეს შეიძლება გაუცხოების, ადამიანური სითბოსაგან გაქცევის, დედობრივი ინსტინქტების დაზიანების ფასად დაუჯდეს. მაშინ, როცა ქალი საკუთარი ნებით წყვეტს ფეხმძიმობას, მისი ცნობიერების ღრმა ფენები ზიანდება. მე როგორც ფსიქიატრმა, ეს კარგად ვიცი’’.

სამწუხაროდ, საზოგადოების დიდი ნაწილი ნაკლებად თუ გრძნობს პასუხისმგებლობას ამ პრობლემის მოგვარებასთან მიმართებაში. თუმცა დღეს საქართველოს პარლამენტის შენობის წინ შეხვდებით ორგანიზაცია ,,სიცოცხლისათვის’’ აქციის წევრებს, რომლებიც მრავალ ადამიანთან ერთად ცდილობენ, გაერთიანდნენ მსოფლიოს გარშემო და მოხდეს ფართო ერთდროული აბორტსაწინააღმდეგო მობილიზაცია.

40 დღე სიცოცხლისათვის არის აბორტის საწინააღმდეგო ფოკუსირებული კამპანია, რომელსაც აქვს ხედვა ღვთის ძალის შეწევნით, ლოცვის, მარხვისა და მშვიდობიანი მორიგეობის მეშვეობით დაასრულოს აბორტები.

,,საერთაშორისო კამპანიის ,,40 დღე სიცოცხლისათვის’’ მიზანია აბორტის შეჩერება საქართველოში და უკვე აბორტგაკეთებული ადამიანების დახმარება სარეაბილიტაციო პროგრამების მეშვეობით. საინფორმაციო ხასიათის აქცია ერთდროულად 247 ქალაქში ტარდება მსოფლიოს მასშტაბით, საქართველოში კი – პირველად.

გვსურს ახალგაზრდებს, 15-16 წლის ბავშვებს დავანახოთ და ავუხსნათ, რომ არ შეიძლება სიცოცხლის მოკვლა. ნაყოფი უკვე პატარა ადამიანია, დაუშვებელია მის დაბადებაზე უარი ვთქვათ. მსგავსი აქციები ხელს შეუწყობს საზოგადოების დამოკიდებულების შეცვლას. რამდენიმე ადამიანმა ამ მხრივ უკვე გადადგა ნაბიჯი და უარი თქვა თავის განზრახვაზე. პირველ რიგში, აუცილებელია შეიცვალოს ადამიანების ცნობიერება, მათი ბუნება. კანონით რთულია აკრძალო აბორტი, თუმცა რაოდენობის შემცირება შესაძლებელია.’’ – აღნიშნა ორგანიზაცია ,,40 დღის სიცოცხლისათვის’’ დირექტორმა, იულია მუშკუდიანმა ,,ამბიონთან’’ საუბრისას.

აბორტის შემდგომ ქალმა შესაძლოა გამოსცადოს არაერთი სტრესული სიმპტომი: დეპრესია, დანაშაულის შეგრძნება, სასოწარკვეთილების გრძნობა, დაბალი თვითშეფასება, სირცხვილი, შიში, მიტოვებულობის შეგრძნება, მოულოდნელი და უმიზეზო ტირილი, ფიქრი თვითმკვლელობაზე, ღამის კოშმარები, ოჯახური ურთიერთობის ნგრევა…

გვახსოვდეს, ამ ადამიანების თანადგომა ჩვენი ვალია. უფალი ჩადენილ ცოდვას გულწრფელი მონანიების შემთხვევაში შეგვინდობს. ჩვენ კი უნდა ვეცადოთ, დავაფასოთ ადამიანის სიცოცხლე, სიწმინდე ჩასახვიდან მის ბუნებრივ სიკვიდილამდე.

თეონა ნოზაძე