(01.09)

ლეონ III ისავარიანის (717-741) მიერ ხატთა დევნის წამოწყების შემდეგ სასწაულთმოქმედი ხატი, რომელზედაც ღვთისმშობელია გამოსახული და სომხეთში, მიასინის მონასტერში, ქალაქ მელეტინის სიახლოვეს იმყოფებოდა, ტბაში ჩააგდეს. თითქმის ასი წლის შემდეგ, მიხეილ III და თეოდორას ზეობის დროს, როცა ხატმებრძოლეობა სრულიად შეწყდა, ტბის სიღრმიდან ხატი ზემოთ ამოიმართა და ამდენი ხნის მანძილზე წყალში ყოფნის მიუხედავად, სინესტისაგან სრულიად დაუზიანებელი მორწმუნეებმა იპოვეს.

სასწაულებრივი გამოჩინების მოსახსენებლად სამხრეთის ყველა ქრისტიანულ ქვეყანაში დაწესებულია, რომ სექტემბრის პირველ დღეს მორწმუნეები შეიკრიბონ და თაყვანი სცენ სასწაულთმოქმედ ხატს.
ამ დღესასწაულის საგალობლებში ეკლესია მწუხარებას გამოთქვამს ხატმებრძოლობის მძვინვარების გამო და როგორც ზეციურ მფარველს, ევედრება ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს, მშვიდობა მიანიჭოს ყოველსა სოფელსა.

ღვთისმშობელი ცოდვილებს სინანულისკენ მოუწოდებს და ამით ჭეშმარიტ სარწმუნოებას ასწავლის თავის მონებს, რათა ისინი ცდომილებას განერიდონ და ჭეშმარიტება აღიარონ.