“დიდი ბოროტებაა – იუარო ცოდვის ჩადენა. სწორედ ესაა განსაკუთრებულად ეშმაკის ხელში იარაღი. ასე მოხდა პირველქმნილ ადამიანებთანაც. მაშინ, როცა ადამს შეჰფერდა ცოდვაში გამოტეხილიყო, მან ცოლს გადააბრალა, ცოლმა კი თავის მხრივ – ეშმას. უნდა ეთქვა კია: შევსცოდე, უსჯულოება-ვჰყავი, – სხვები კი არათუ არ აღიარებენ ცოდვას, არამედ თავის მართლებასაც კი იწყებენ. რამეთუ იცის რა ეშმამ, რომ ცოდვის აღიარება ცოდვისაგან ათავისუფლებს, სულს უსირცხვილო სიჯიუტისაკენ ეწევა. შენ კი, საყვარელო, როცა შესცოდებ, თქვი: მე შევცოდე. ამაზე უფრო სამართლიანი თავის მართლება არ არსებობს. ამგვარად შენ მოწყალე-ჰყოფ ღმერთს; ამ გზით შენც უფრო თავდაჭერილი გახდები იმავე ცოდვების მიმართ. ხოლო თუ არაფრისმთქმელი თავისმართლებების ძებნას შეუდგები და შეეცდები სულის შიშისგან განთავისუფლებას, ამით მას კიდევ უფრო განაწყობ იმავე ცოდვების მიმართ და დიდად განარისხებ ღმერთს”, – წმ. იოანე ოქროპირი